Madrigal á cibdá de Santiago. Federico García Lorca

Chove en Santiago,
meu doce amor.
Camelia branca do ar
brila entebrecida ó sol.
Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e de sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pola rúa,
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
ágoa da mañán anterga
trema no meu corazón.

García Lorca, Federico (1978) Seis poemas galegos (Madrid: Akal, Col. arealongiña)

Versión de Carlos Díaz


Luar Na Lubre


En

Noiturno do adoescente morto. Federico García Lorca

Imos silandeiros orela do vado
pra ver o adoescente afogado.
Imos silandeiros veiriña do ar,
antes que ise río o leve pró mar.
Súa ialma choraba, ferida e pequena
embaixo os arumes de pinos e de herbas.
Ágoa despenada baixaba da lúa
cobrindo de lirios a montana núa.
O vento deixaba camelias de soma
na lumieira murcha da súa triste boca.
¡Vinde, mozos loiros do monte e do prado,
pra ver o adoescente afogado!
¡Vinde, xente escura do cume e do val,
antes que ise río o leve pró mar!
O leve pró mar de curtiñas brancas
onde van e vén vellos bois de ágoa.
¡Ai, cómo cantaban os albres do Sil
sobre a verde lúa, coma un tamboril!
¡Mozos, imos, vinde, aixiña, chegar
porque xa ise río mo leva pró mar!


García Lorca, Federico, Seis poemas galegos, Madrid, Akal, Col. arealongiña, 1978.

Xoán Rubia