coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
Manuel María (2001). Obra poética completa I (1950-1979) (A Coruña: Espiral Maior)
Roi Casal.
En 
Milladoiro
De todo o poema quedome co seguinte:
ResponderEliminar-O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Éncantame, é moi bonito.)
tiñan ke poñer unha cancion bonita para acompañar a poesia.
ResponderEliminarmola
ResponderEliminar(millóns de aplausos)
ResponderEliminarEu estaba buscando un poema fácil para ler na clase de Galego, e buscar a temática, o movemento literario, e esas cousas. E creo que atopei o que buscaba. Fácil de entender, sen complicacións, simplemente perfecto.
ResponderEliminarOs que renegan da nosa lingua nons saben o que perden o non amar e falar galego. Levo case anos en Madrid e só son eu cando falo galego
ResponderEliminarPrecioso poema sobre o galego
ResponderEliminarMuita razon o Qu pasa estuvo tant tempo renegado que penso que ai muita xente Qu no no sabemos un a perda grande
ResponderEliminarViva a nosa li
E moibonito.Viva a nosa lingua!
ResponderEliminarMoitas grazas
ResponderEliminarEncantoume e moi bonita de verdade❤❤👍👍👍👍👍👍👍👍💖💕
ResponderEliminarManuel María, con este poema ten que estar no olimpo das deidades galegas
ResponderEliminarEu vin o outro día un mural no Paseo Marítimo da Coruña, pintado por un grafiteiro, e gustóume moito o que leín:" Galicia somos nos, a xente e máis a fala. Si buscas a Galicia, en tí tes que atopala".
ResponderEliminarA Coral Polifónica de Nigrán presentará o vindeiro mes de novembro nunha actuación na igresia de María Auxiliadora de Vigo a canción de este poema a que lle puso música o seu director Xosé Oliveira. Precioso!!! non o perdades
ResponderEliminarLo que une y hermana es la comunicación y el amor, la lengua, no un idioma concreto.
ResponderEliminarCuando se aplican las ideas de esa poesía a una lengua concreta se está cayendo en la ideología, el patriotismo o la religión / idolatría... Entonces esas ideas atan y separan. No unen.
Y además entonces este texto es una ofensa a los mudos, que no hablan. Políticamente incorrecto, y discriminatorio.