Explórote cos ollos. Lois Pereiro

Explórote cos ollos
descúbrote por dentro
profanando o teu sangue que levo ó meu desexo
paséome por ti
examino os teus procesos
orgánicos
mátote e morro en ti
máis docemente

ou mellor
inocúlame ti a min
veleno dos teus dentes
mergúllate no meu sangue
inxéctate nas veas
que te observan

e xa doente dóeme
a túa dor no teu desexo
berrando en cada óso
e a túa morte
mátame e resucítame
para ó final
morrerme

morre en min
sobrevive
letal amor
que nunca perde
o alento
coa súa sede de amor
e os seus cinco
sentidos.

Pereiro, Lois (1995). Poesía última de amor e enfermidade (1992-1995) (Santiago de Compostela: Edicións Positivas)

Fanny + Alexander (1994)

3 comentarios:

O Ser dixo...

Recital de Lois Pereiro no pub Moka:

http://tinyurl.com/6zyvmzw

autor@s dixo...

Sen dúbida medramos cos vosos comentarios. Grazas

Soraya Bruxa Moura dixo...

QUE BONITO! GRANDE LABOR A VOSA

Déixanos o teu comentario